— — · — · — · · ·
Het zoomdiner
In een tijd waarin weinig mag en weinig kan vergeten we soms wat we allemaal nog wel kunnen doen. Het is logisch om ontmoedigd te raken van de grote waslijst aan dingen die je na deze lockdown gepland hebt staan. Maar waarom niet al beginnen met wat door gaat.
Eten is altijd een fundamenteel onderdeel geweest van mijn bestaan. Natuurlijk, zonder is er geen bestaan. Maar daarnaast zonder het door te hebben zijn er herinneringen en gevoelens aan verbonden. Ik wilde deze met belangrijke mensen in mijn leven uitwisselen. Iedereen maakt een gerecht waar hij of zij gelukkig van word in dit coronatijdperk. Op afstand houden we een diner, en misschien kunnen we een nieuwe herinnering aan ons receptenboek toevoegen.
Inleiding
De wereld staat even stil.
Hoe weinig je kan en hoeveel je wil.
Een corona contrast wat bij niemands levensstijl past.
Stille stranden, steden, gebeden.
En nog steeds niet stil genoeg.
We hebben nog veel voor de boeg.
Soms kan het voelen alsof niks meer mag en niks meer kan.
En dan sta je daar boven je pan,
Of je potje, dit neem je elke keer tot je.
Iets waar je wel voor kiezen kan.
Dat wat borrelt in de pan.
Deze keuze gaan we samen delen.
Want die betekend iets voor velen.
Eten, spreken, preken, praten
Tot dat we uiteindelijk deze zoom verlaten.
Intermezzo 1
Het eerste ingrediënt voor een geslaagd diner is gezelschap
De mensen waar je naar kijkt bij iedere hap
Een maakt een grap
De rest lacht
Nieuwe contacten of een reünie
Zijn het er tien of zijn het er drie
Maar vooral gaat het erom wie.
Intermezzo 2
Het tweede ingrediënt is eten
Dat kun je vergeten, meten, maken
Het kan je smaken of niet zinnen
Je moet kan het verzinnen
Je kan je erop verheugen
En het zit in je geheugen
Intermezzo 3
Het derde ingrediënt is gesprek
Ongemak komt op bij gebrek
Langzaam gaat de tijd
En je hebt spijt dat je toegestemd hebt
Dat je de tijd verspild hebt
Maar als het goed klikt
Is de sfeer geschikt
En als iedereen praat
Is het opeens heel laat
Resenie
Door Floor de Bruin
‘Het zoomdiner’ is een van de vele nieuwe begrippen uit deze tijd. Wie had ooit gedacht dat je zoomend Sinterklaas of kerst zou gaan vieren met je familie?
Vrijwel iedereen is bekend met de online bijeenkomsten. Zelfs mijn eigen opa en oma doen er nu aan mee, met tegenzin toegegeven aan de technologie.... Maar hoe fijn is het dat we in een tijd leven waarin het toch mogelijk is om elkaar te zien en te horen terwijl iedereen op afstand zit.
Nu gaat communiceren niet zoals we gewend zijn en iedereen kent de worstelingen van het zoomen, maar laten we kijken naar wat er wél kan zoals de positief ingestelde Mariken in haar tekst beschrijft.
Het persoonlijke beeld dat Mariken heeft gemaakt van de mensen die het dichtst bij haar staan is voor iedereen herkenbaar. Het is daarom troostend omdat je beseft dat iedereen met de pandemie te maken heeft. Ook kan het confronterend zijn, is dit nou echt de manier waarop we nu ‘gezellig’ samen zijn?
De setting was goed verzonnen met het gedekte tafeltje, wel had daar meer aandacht aan besteed kunnen worden. Ik had als beschouwer meer deel willen uitmaken van het diner om mij minder als eenzame buitenstaander te voelen.
Het was fijn om te kijken naar een beeld dat is gemaakt met een optimistische insteek tijdens een bittere tijd.