— — · — · — · · ·
Opdracht 2
Culturele activiteiten
THE MAN WHO SOLD HIS SKIN
Een prachtige film. Er is in de beelden enorm zorgvuldig omgegaan met kleur en compositie. Ik vond dat er veel lagen in de film zaten. De ene laag gaat over het kunstenaarsaspect, hoe ver kun je gaan voor de kunst? Wanneer is iets nog van jou als kunstenaar, en kun je je werk eigenlijk wel toe-eigen.
Daarnaast nog de kritische blik op transport van mensen en goederen. Een mooi stuk is wanneer de kunstenaar zijn werk uitlegt. Hij heeft een paspoort op de rug van Sam getatoeëerd. Hij zegt hierover dat hij door Sam (een man zonder papieren) een voorwerp te maken (namelijk een kunstwerk) de mogelijkheid geeft over de grenzen van zijn land te gaan. "the circulation of commodities is much freer that the circulation of human being".
A MOMENT - WAKATI
Overweldigd was ik door de duur van de voorstelling. Niet omdat ik het saai vond of mijn aandacht verloor, maar omdat de dansers 40 minuten non stop aan het dansen waren. De dynamiek van het duo was fantastisch. Het leken broeders en vrienden. Het lengte verschil tussen de twee werkte goed, en als je goed keek kon je verschil zien in de snelheid van de dans. De man die langer was danste langzamer maar veel losser en de kleinere man danste sneller en iets strakker. De projecties waren een prachtig medium om je nog meer in de wereld van het stuk te trekken. Ik denk dat het voor mij nog specialer was omdat ik zelf niet dans. De verwondering dat lichamen dit kunnen maakt de voorstelling nog extra adembenemend.
IBSEN HUIS ITA
Ik kan met zekerheid zeggen dat ik nog nooit een voorstelling heb gezien die me zo heeft geraakt. Een mega psychologisch complexe familieverhouding. De teksten dekten de lading in hun eenvoudigheid. De spelers waren stuk voor stuk enorm goed en al bekend van films of andere stukken. Het decor was iets dat ik nog nooit eerder had gezien. Het huis waar het verhaal zich af speelt en om heen draait was nagebouwd en op een draaiend onderstel geplaatst. door de glazen ramen kon je de spelers zien maar er waren microfoons nodig om ze daadwerkelijk te kunnen verstaan in de zaal. in het stuk zette ze dit ook in door deze af en toe uit te zetten zodat je het bedompte geschreeuw vanuit het huis kon horen. Ik heb mijn ogen geen moment van het podium af kunnen houden.